Armenia’s choice: Trump-style populist or power-hungry president?

Mikayel Zolyan

 

On April 2 Armenians will vote in a parliamentary election, a major step in the country’s transition from a presidential to a parliamentary system.

The process, which began with a constitutional referendum in December 2015, will be complete in April 2018 when the incumbent president, Serzh Sargsyan, leaves office and executive power is transferred to the prime minister, who will be appointed by parliament.

The upcoming election will turn Armenia’s parliament into its most powerful legislative force, making the country something of an outlier among post-Soviet countries, most of which have strong presidential systems.

Patriarchal Election Déjà Vu in Turkey

Hratch Tchilingirian

 

The election process of a new Armenian Patriarch in Turkey faces the customary state-imposed restrictions, administrative hurdles and arbitrary treatment of the Armenian community. In recent weeks, the situation has been exacerbated by personality clashes and ambitions of the high-ranking clergymen at the Patriarchate, who have turned a problem into a divisive major crisis.
The 556-year old Patriarchate is one of the four Hierarchical Sees of the Armenian Apostolic Church.

The problem facing the Armenian community started in July 2008 when the 52-year-old serving Patriarch Mesrob Mutafyan was officially diagnosed with an incurable illness. By then he had been in a vegetative state for some time at the Surp Pirgiç Hospital and remains so ever since.

In 2010, Archbishop Aram Ateshian was appointed Patriarchal Vicar with the consent of the Turkish government. This temporary arrangement until the election of a new patriarch turned into an indefinite status quo. The continued uncertainty without a clear sight of elections caused controversies and division within the community.

Campaign Controversy: Allegations of Campaigning in Schools of Armenia

Dickran Khodanian

Ahead of Armenia’s upcoming Parliamentary Elections on April 2, Armenia has witnessed the creation of new alliances, allegations of early campaigning, and several instances of violence linked to election campaigns.

And with the death of “the bringer of bread” Artur Sargsyan, and the detainment of former Artsakh (Nagorno-Karabagh) Defense Minister Samvel Babayan, the pre-election period has taken new turns.

Sargsyan’s death, which has led to protests and multiple demonstrations in his honor, has only fueled more citizens of Armenia who are discontent with the ruling regime, to join and demonstrate in the streets.

Meanwhile, Babayan’s arrest has been seen as a threat to the Ohanyan-Raffi-Oskanian alliance, due to their close ties with the former Defense Minister. In the midst of all of this, a discredited former president has appeared on public television announcing that Artsakh should concede territories and compromise.

And now, based on the evidence of the Union of Informed Citizens (UIC), election campaigns have been accused of targeting public schools, specifically school principals.

Running for Tsar: Armenia’s Gagik Tsarukyan

Emil Sanamyan

 

One of Armenia’s most colourful public figures has returned to politics in time for parliamentary elections. What does the oligarch Gagik Tsarukyan stand for – apart from himself?

He’s one of the richest men in Armenia, and isn’t shy about flaunting it with his gaudy mansions and a gold-plated phone. As a US State Department cable, made available by Wikileaks, quipped, he “has a personal style which would make Donald Trump look like an ascetic.”

He is Gagik Tsarukyan. After more than two decades of incumbent victories and associated claims of fraud and protests, for many Armenians, Tsarukyan is the “change” candidate in parliamentary elections on 2 April, and his party is currently leading in polls.

Second Annual Armenian Genealogy Conference Takes Place in Detroit

Amanda Berger

 

The second annual Armenian Genealogy Conference took place at the University of Michigan-Dearborn on March 18, while several related events were held in the Detroit area throughout the weekend. The conference was sponsored by the Armenian Research Center at the University of Michigan-Dearborn and co-sponsored by the Cultural Society of Armenians from Istanbul, the Nor Keghi Association, and the National Association for Armenian Studies and Research (NAASR). Over 250 people from 18 states attended the conference.

With Rhinoplasty on the Rise, Whither the Armenian Nose?

Iris Molenaar

 

The Armenian nose is a source of national pride, sometimes said to be like the country’s impressive mountains: high, proud, and honest.
But what looks good in a landscape painting does not necessarily meet today’s global beauty standards. And increasingly, Armenians – especially young women – are opting for rhinoplasty in an effort to conform to the idealized Western appearance.
“As a country, we try to be Western, and this applies to the beauty standards, too,” said Kristina Grigoryan, who has practiced plastic surgery in Yerevan for 16 years. “We are still proud of being Armenians, but less proud of having such features.”

Patriarch election saga drags on for Turkey's Armenians

Orhan Kemal Cengiz

Translated by Sibel Utku Bila

 

When Armenian Patriarch Mesrob II Mutafyan, the spiritual leader of Turkey’s Armenians, fell ill in 2008, few would have thought that the debate on how to elect a new patriarch would drag on for years. Yet, ever since then, heated debates and divisions have haunted the Armenian community.

Summary Turkey’s Armenian community has remained without an active patriarch for years as Ankara uses a legal vacuum to interfere in its religious affairs.

Armenia’s rising tech scene: The new Silicon Valley of the former Soviet Union

Gev Balyan

 

Armenia was once the center of IT innovation for the USSR. A turbulent history has stifled the economy, but things are starting to look up for the Caucasus republic. A highly-skilled, post-soviet engineering workforce and a diaspora of advocates, combined with new government initiatives, are igniting renewed growth in Armenia’s IT sector. These businesses are creating new technologies — from award-winning mobile apps to world-first presentation tools — recognized across the globe and many startups are making their way to the US.

The Armenian tech industry is growing at an annual rate of 20 percent, greatly exceeding the country’s two percent economic growth. Annual tech revenues from some 400 IT companies make up $475 million and by 2018, it is estimated this industry will be the dominant sector driving new wealth for the economy.

Caucasus Women Demand Power, Not Flowers

Giorgi Lomsadze

 

In the South Caucasus, International Women’s Day is still largely about men offering flowers, candies and compliments to their mothers, wives and significant female others. But many women in the region are now saying that they want “rights, not flowers.”

Throughout the post-Soviet part of the world, March 8 has long ranked as a bit of a Soviet Valentine’s Day. In keeping with that tradition, Russia’s Vladimir Putin this year panegyrized women’s beauty and grace, and threw in a poem for good measure. “Woman is with us when we are born; woman is with us in our final hour; woman is the flag we fight for,” the Kremlin boss rhapsodized, borrowing lines by the 19th-century Russian symbolist poet Konstantin Balmont.
Caucasus leaders avoided poetry, but their governments did have other offerings.

The Ottoman Lieutenant movie review: erasing the past with sleight of cinematic hand

MaryAnn Johanson

“In a land on the brink of war,” goes the marketing tagline of the odious The Ottoman Lieutenant, “the most dangerous place to be is in love.” That would not be true in, shall we say, the best of wars, if there is such a thing. But here, young American nurse Lillie (Hera Hilmar: Anna Karenina), volunteering at a hospital in a remote region of the Ottoman Empire, finds herself in the middle of World War I and the genocide of Armenians by the Turks. Except the latter is not happening here at all! This propagandistic production, financed primarily from Turkey — the government of which has a longstanding policy of denying that any genocide upon Armenians was ever committed — would like us to believe that 1.5 million Armenians were not exterminated with deliberate precision by the Ottoman Empire, but that it was just war and, you know, people die. *shrug*

The Ottoman Lieutenant

Glenn Kenny

It is probably no accident that the title of this film uses a verbal pattern identical to that of “The English Patient,” that is, definite article, adjective (a specific kind of adjective, actually—a demonym), descriptive noun. Like “The English Patient,” “The Ottoman Lieutenant” is a tale of war and of love torn apart by war. The simple title has an air of mystery too it, whether you understand “Ottoman” to refer to a member of a disbanded empire or to a padded stool.

Poorly Acted ‘Ottoman Lieutenant’ Also Glosses Over Genocide

Richard Roeper

The most objectionable thing about “The Ottoman Lieutenant” isn’t the flat acting or the cliché of a wartime romance triangle or the cheap and schmaltzy score.

It’s the revisionist history of the Armenian Genocide.

Set mostly in and around the Anatolia region of Turkey during World War I, “The Ottoman Lieutenant” almost completely glosses over the Empire’s systematic elimination of some 1.5 million Armenians, including women, children, the elderly and the infirm — an epic-scale atrocity the Turkish government denies to this day.

Օսմանահայե՞ր. այո՛, օսմանահայեր (Կարօ Արմէնեանի յօդուածին առթիւ)

ՎԱՐԱԳ ԳԵԹՍԵՄԱՆԵԱՆ

Երկար ժամանակ է, որ կ’ուզէի այս յօդուածը գրել, բայց վերջերս քանի մը ընկերներու հետ զրուցելէ ետք անդրադարձայ, որ պահը հասունցած է, որ միտքերս սոյն գրութեան միջոցով ներկայացնեմ եւ դնեմ հանրութեան քննարկման հարթակի վրայ:

16 Մարտ 2015-ին «Օսմանահայեր» խորագրով իր յօդուածին մէջ Կարօ Արմէնեան խստիւ կը քննադատէ եւ կ’ըմբոստանայ օսմանահայեր եզրի օգտագործման դէմ` վիճարկելով, որ այս երեւոյթը միայն օրինական շղարշ մը կը կապէ Թուրքիոյ ցեղասպանական անցեալին եւ ժխտողապաշտ մեքենային: Կը մէջբերեմ յօդուածագիր ընկերոջս տողերը. «Վերջերս փորձեր կ’ըլլան արեւմտահայութիւն (Western Armenians) եզրը օսմանահայութիւն անհեթեթութեամբ փոխարինելու: Այս երեւոյթը առայժմ կը դրսեւորուի անգլիագիր յօդուածագրութեան եւ հրապարակային ելոյթներու մէջ եւ սակայն հետզհետէ կը թափանցէ համացանցային կայքերու լաբիւրինթոսէն ներս եւ կը ձեւաւորէ իր եզրաբանական նստուածքը: Ասիկա ոչ միայն կոպիտ սխալ մըն է եւ մեղանչում մը` պատմական ճշմարտութեան դէմ, այլեւ վիրաւորական պիտակաւորո՛ւմ մը` մեր ժողովուրդի հասցէին: Այն, ինչ տեղի կ՛ունենայ, բացայայտ դիմազեղծումն է մեր մշակութային ժառանգութեան. ինքնութեան ջա՛րդ մը` իր բոլոր եպերելի հետեւանքներով»: Այս կարճ պարբերութեան մէջ կան կարեւոր, բայց եւ այնպէս վիճարկելի գաղափարներ, որոնց մէկ առ մէկ պիտի անդրադառնամ` նպատակադրելով ցոյց տալ, որ  Արմէնեանի այս մօտեցումը հիմնաւորուած չէ եւ պատմաքաղաքական առումով վտանգաւոր կամ զազրելի ոչինչ կայ օսմանահայեր եզրի օգտագործման մէջ:

Օսմանահայեր...

ԿԱՐՕ ԱՐՄԵՆԵԱՆ

Վերջերս փորձեր կ՛ըլլան «արեւմտահայութիւն» (Western Armenians) եզրը «օսմանահայութիւն» (Ottoman Armenians) անհեթեթութեամբ փոխարինելու: Այս երեւոյթը առայժմ կը դրսեւորուի անգլիագիր յօդուածագրութեան եւ հրապարակային ելոյթներու մէջ եւ սակայն հետզհետէ կը թափանցէ համացանցային կայքերու լաբիւրինդոսէն ներս եւ կը ձեւաւորէ իր եզրաբանական նստուածքը: Ասիկա ոչ միայն կոպիտ սխալ մըն է եւ մեղանչում մը` պատմական ճշմարտութեան դէմ, այլեւ վիրաւորական պիտակաւորո՛ւմ մը` մեր ժողովուրդի հասցէին: Այն, ինչ տեղի կ՛ունենայ, բացայայտ դիմազեղծումն է մեր մշակութային ժառանգութեան. ինքնութեան ջա՛րդ մը` իր բոլոր եպերելի հետեւանքներով:

Թուային աշխարհի բանալին. պոլսահայ բարերարին նուէրը Հայաստանի Ազգային Գրադարանին

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

 

«Ժամանակ»-ը ա­ռի­թը ու­նե­ցած է անդ­րա­դառ­նա­լու Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին Գրա­դա­րա­նի գործու­նէու­թեան: Մեր է­ջե­րուն մէջ ծա­ւա­լուն հար­ցազ­րոյց մը հրա­տա­րա­կած էինք գրադարանի տնօ­րէն Տիգ­րան Զար­գա­րեա­նին հետ, որ ման­րա­մասն ներ­կա­յա­ցու­ցած էր հաստա­տու­թեան ներ­կայ աշ­խա­տանք­նե­րը եւ հպան­ցիկ անդ­րա­դարձ մը կա­տա­րած՝ Ազ­գա­յին Գրա­դա­րա­նի ժա­ռան­գու­թեան թուայ­նաց­ման մա­սին: Այս ան­գամ ո­րո­շե­ցինք կրկին այ­ցե­լել գրա­դա­րան եւ ա­ւե­լի ման­րա­մասն տե­ղե­կու­թիւն­ներ ստա­նալ թուայ­նաց­ման աշխատանքներուն մա­սին, որ վեր­ջին շրջա­նին մեծ թափ ստա­ցած է:

Italian Book on Vatican Efforts to Stop Armenian Genocide Released

The editorial Guerini e Associati of Milan has recently published the book La Santa Sede e lo sterminio degli Armeni nell' Impero Ottomano (The Holy See and the extermination of Armenians in the Ottoman Empire), by Valentina Vartui Karakhanian and Omar Viganò. The text focuses on the diplomatic mission of the Vatican to the Ottoman Empire during World War I and the activity of Cardinal Angelo Maria Dolci, papal nuncio in Constantinople.

Karakhanian and Viganò are researchers of the Vatican Secret Archives who have gathered every document the Holy See possesses on the Armenian Genocide.

Ուիքին գիտութիւնը կը սիրէ

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Կո­տայ­քի մարզ, Ա­ղուե­րան, լեռ­նե­րուն գա­գաթ­նե­րով շրջա­պա­տուած գողտ­րիկ, իւ­րա­յա­տուկ գե­ղեց­կու­թեամբ վայր մը: Ձիւ­նը սպի­տակ քօ­ղով հար­սի պէս շող­շո­ղուն զգեստ­ներ հագ­ցու­ցած է գա­գաթ­նե­րուն, ա­րեւն ալ կը զմայ­լի կար­ծես ու իր ժպի­տով ա­նոնց փայլ­քին շո­ղը կը կրկնապատ­կէ: Մինչ ե­ղեւ­նի­նե­րը կը պար­ծե­նան ի­րենց կա­նա­չա­պատ տե­րեւ­նե­րով ու կը յոխորտան ի­րենց չորս բո­լո­րը տա­րա­ծուած, չոր­ցած ճիւ­ղե­րով ծա­ռե­րուն ի տես, ո­րոնք գար­նան գա­լուս­տին կը սպա­սեն, որ­պէս­զի թարմ կա­նա­չու­թեամբ ու ծի­լե­րով պա­տուին:

Այս­պի­սի սքան­չե­լի բնու­թեան գիրկն ենք ա­հա ու կը հա­ղոր­դակ­ցինք բնու­թեան գե­ղեց­կու­թեան հետ, բարձ­րէն կը դի­տենք ա­մէն ինչ: Ձեռքդ եր­կա­րես՝ կը դպչիս լե­րան գա­գա­թին, ո­րուն ձիւ­նէ ծած­կո­ցին տակ քնա­ցած ես կար­ծես ու չես մսիր: Ե­րե­ւա­նը հոս­կէ ցուրտ է, կը խոր­հիս:

Յստակացման համար

ՀՐԱԿ Փ.

 

Շնորհակալ եմ «Ազդակ»-ի խմբագրութեան, որ 23 Փետրուարին հրատարակեց «Լափշինը, հաց բերողը եւ նեղազգային հռետորաբանութիւնը» խորագրեալ յօդուածս, թէեւ «առանց բաժնելու այնտեղ արծարծուած կարգ մը տեսակէտներ, դատումներ ու եզրայանգումներ», ինչպէս կը նշուի 24 Փետրուարի «Ճշդումի կարգով» գրութեան մէջ: Շատ ամփոփ ձեւով կը փափաքիմ կատարել քանի մը յստակացում:

Ճշդումի կարգով

«Ա.»

 

Հինգշաբթի օրուան [23 Փետրուար 2017] մեր թիւով լոյս տեսած «Լափշինը, հաց բերողը եւ նեղազգային հռետորաբանութիւնը» խորագրեալ յօդուածին տեղ տուած էինք առանց բաժնելու այնտեղ արծարծուած կարգ մը տեսակէտներ, դատումներ ու եզրայանգումեր։

Այս առիթով յատկապէս այստեղ պէտք է ընդգծել անհամեմատելիութիւնը Թուրքիոյ, Ազրպէյճանի եւ Հայաստանի հանրապետութեան միջեւ քաղաքական հալածանքներու եւ մարդու իրաւունքնեու թեմաներուն վերաբերալ։ Այս մօտեցումը որեւէ առումով ենթակայական բնոյթ չունի կամ հակառակորդներու նկատմամբ քաղաքական գերզգայնութեան նկատառումով չէ, որ կ’արձանագրուի։ Հայաստանի հանրապետութեան մէջ քաղաքական բանտարկեալներու չգոյութիւնը, մամուլի ազատութիւնը կամ քաղաքական հալածանքի բացակայութիւնը հաստատուած է բազմաթիւ օտար կառավարական եւ ոչ կառավարական կազմակերպութիւններու կողմէ։

Լափշինը, հաց բերողը եւ նեղազգային հռետորաբանութիւնը

ՀՐԱԿ Փ.

Կանխաւ նշեմ, որ Լափշինի ու «հաց բերող» Արթուրի պարագաները աւելի ընդհանրական խնդրի մը շուրջ խորհրդածելու համար դիտարկուող օրինակներ են պարզապէս. քննուող հարցը չի սահմանափակուիր անոնցմով: Հարցը կը վերաբերի Սփիւռքի մէջ տիրող քաղաքական հռետորաբանութեան, որ անշուշտ ունի Հայաստանի մէջ իր հակամասը (counterpart), որմէ կը սնանի: Պարզաբանելու եւ յառաջանալու համար անցնիմ օրինակներուն:

Ընթերցողներուն ջախջախիչ, եթէ ոչ բացարձակ մեծամասնութիւնը տեղեակ է դեռ թարմութիւնը չկորսնցուցած Լափշինի դէպի Ազրպէյճան արտայանձման եւ ձերբակալման լուրէն, ուստի չ’արժեր մանրամասնել: Մեր բաղդատութեան համար կարեւորը պաշտօնական խօսնակներու, լրատուամիջոցներու, երիտասարդական-ուսանողական թէ այլ միութիւններու հաղորդագրութիւններու, ցոյցերու, համացանցային դաշտի մէջ եւ այլուր տեղ գտած լայն ու ընդարձակ անդրադարձն է այդ դէպքին. դատապարտում եւ բողոքարկում` սպասուած, տեղին եւ արդար: Բայց լրիւ անկե՞ղծ` պիտի հարցապնդենք շուտով: